गजल

-नेपोलियन मरहट्टा

जब तिम्रो जवानीमा परे मेरा आँखा,

तब तिमी तिरै बसाइँ सरे मेरा आँखा ।

फक्रिएको फूलतिम्रो कुनाकाप्चा तिर खोज्दै,

शिर देखी पाऊ सम्म झरे मेर आँखा ।

दुईटै आँखा लोभी मेरा,तर तिम्रो अंग एउटा,

भाग नपुगेर लडाईं गरे मेरा आँखा ।

यस्तो गर्नुहुन्न भनी सम्झाउन खोज्दाखेरी,

उल्टै मलाई पो आँखा तरे मेरा आँखा ।

यौबनको छाल तिम्रो नानीभित्र छल्किदिँदा,

पक्कै पनि निदाउँदैनन् भरे मेरा आँखा ।

-चितवन