कबिता

जागिर

-निराजन बतास

घोचो र लाठो भए

भर्‍याङ र पुल्ठो भए

फेदमा माऊ डढाउने

आगोको लप्का भए

जाँगर र आँट भए

अरिंगल झोस्न सकिन्छ

र छ्याङसँग मुखमा

ताऊ लगाउन सकिन्छ

निम्छरोले त त्यै अरिंगलको गोलोलाई

आकाशमा हेरेर

जमिनमा भाग्नु पर्छ ।

गाउँमा तारेभीरको टुप्पो टेकेर

बच्छयूँ काढ्ने म

मसंग छैनन् यतिखेर

घोचा, लाठी

भर्‍याङ,चुल्ठा र लप्का

र म भएको छु निम्छरो ।

लाठीहरु पार्टी भित्र छन्

घोचाहरु संसदतिर छन्

भर्‍याङ मन्त्रालयमा

र पुल्ठासुल्ठा

सिंगदरवार तिरै छन्

र म छु रत्नपार्कमा

पिरो+अमिलो +नुनिलो चट्पटे खादै ।

गाउँमा खाडीको दौराको पुल्ठो

र कान्लाको झिंगनीको घोचोले

तह लगाएथेँ अरिंगल तीन ताक ।

'अरिंगलले खान्छ-

एउटै सरजाम पुगेन भने ।'

तर मसंग एउटै सरजाम छ

नाङ्गुते ज्यान

जाँगर धन्न नसकिएको

आँट भत्कि नसकेको

फगत एउटा सरजाम

अरिंगलको फेदमा ।

-त्रिभुवन बिश्वबिद्यालय, काठमान्डौ