कबिता

हाम्रो माया

-अबिरल अधिकारी 'प्रेरणा'
तिम्रो ओठमा हाँसो नै हाँसो भए पनि
मेरा नयनहरु रुझेकै छन्
तिमीले आफ्नो पाइला नदीको धारमा
परिणत गरेपछि
म... आफू मरुभूमिमा अनुवाद भएको छु ।

अनि
आँधिहुरीको बेगले हरियालीलाई
पत्झडसरी बनाए झैं
म पनि तिम्रो अभावमा
ओइलिएको पत्झड झैं बनेको छु ।
जब तिमी नै आगोको मुस्लो सरि रहिछौ
त र अनर्थ गरेँ मैले
आफ्नै मनको चुल्होमा फेरि आगो
सल्काउने प्रयास गरेर
त्यसैले त प्रिय...,
म आगोको ज्वाला बनेर सल्की रहेछु
पल.... पल, हरपल ।
भूल रहेछ मेरो,
चोखो माया दिएँ तिमीलाई
मेरो निरीहतासँग खेलवाड भयो यसरी
त्यसैले त
आज.... म,
मुनाको मदन झै छट्पटिए पागलसरी ।
सफलता कसरी सम्भव रहेछ र हाम्रो प्रेमको ?
जब कि..तिम्रो पाइला सुखको दोबाटोमा
हिड्न खोजेपछि ?
सपना कसरी साकार हुने रहेछ र ?
जब .... तिमीले इन्द्रेणी सपना अंगाले पछि ।
म कॉँडा माथि हिंडे पनि
तिम्रा पाइलाहरु सुकोमल मखमलीमा हिडिरहून्
म पत्झडको बिरानीमा हराए पनि
तिमी बसन्तको सुगन्धमा रमी रहनु ।