Wednesday, June 17, 2009

कबिता










हाम्रो माया

-अबिरल अधिकारी 'प्रेरणा'
तिम्रो ओठमा हाँसो नै हाँसो भए पनि
मेरा नयनहरु रुझेकै छन्
तिमीले आफ्नो पाइला नदीको धारमा
परिणत गरेपछि
म... आफू मरुभूमिमा अनुवाद भएको छु ।

अनि
आँधिहुरीको बेगले हरियालीलाई
पत्झडसरी बनाए झैं
म पनि तिम्रो अभावमा
ओइलिएको पत्झड झैं बनेको छु ।
जब तिमी नै आगोको मुस्लो सरि रहिछौ
त र अनर्थ गरेँ मैले
आफ्नै मनको चुल्होमा फेरि आगो
सल्काउने प्रयास गरेर
त्यसैले त प्रिय...,
म आगोको ज्वाला बनेर सल्की रहेछु
पल.... पल, हरपल ।
भूल रहेछ मेरो,
चोखो माया दिएँ तिमीलाई
मेरो निरीहतासँग खेलवाड भयो यसरी
त्यसैले त
आज.... म,
मुनाको मदन झै छट्पटिए पागलसरी ।
सफलता कसरी सम्भव रहेछ र हाम्रो प्रेमको ?
जब कि..तिम्रो पाइला सुखको दोबाटोमा
हिड्न खोजेपछि ?
सपना कसरी साकार हुने रहेछ र ?
जब .... तिमीले इन्द्रेणी सपना अंगाले पछि ।
म कॉँडा माथि हिंडे पनि
तिम्रा पाइलाहरु सुकोमल मखमलीमा हिडिरहून्
म पत्झडको बिरानीमा हराए पनि
तिमी बसन्तको सुगन्धमा रमी रहनु ।

2 comments:

acharya prabha said...

abiral......ajha lekdai jaau timrao naam jastai abiral gatimaa timra shrijanaharule timilaai jiwit raakhne chhan sada sarwada ani timi ''byakul maaila''baata ''prerana''bhayeko ma dhnyabaad kina eautai upanaamle alik confuse bhaye jasto thiyo,kasaiko prerana awashya timro laagi marganirshak banna sakchha.

abiral adhikari''prerana'' said...

abiral ko thegaanaa bhulbas amerika huna gayeko ma chhyamaa chahanchhu.