छाडी गयो निष्ठुरीले
-रबिन्द्र राई 'अधुरो'
छाडी गयो निष्ठुरीले तस्बीर रही रह्यो
चोट सहने प्रयास गरेँ झन्-झन् बढी रह्यो
बाहिरी आँखा छोप्न खोंजे भित्र सकिएन
बर्षौ भयो उनको याद अझै मेटिएन
मनको राप भित्र भित्रै मुटु जली रह्यो
सपनीमा बर्बराई के-के बोली रहेँ ।
यी आँखाले जे जे देख्यो सबै भ्रम रहेछ
आफ्नै भनी विश्वाश गर्नु पनि हुन्न रहेछ
मनको घाउ नमेटिनै सधैं बल्झी रह्यो
चोट सहने प्रयास गरेँ झन्-झन् बल्झी रह्यो ।
-बुईपा, खोटांग
No comments:
Post a Comment