कबिता

मेरो भाग्य

-अनिता वाग्ले

माया गर्छु स्नेह बाड्छु

पीडा सहेर सिस्नो फाड्छु

समय संगै बस्ती बढ्छ

झुप्रो भत्किन्छ, महल बढ्छ

त्यही महल बाट सर्प निस्कन्छ

फडा उठाएर आफैलाई डस्छ

बिष लाग्छ रन्थनिन्छु

आफै संग पीड़ित हुन्छु

आशु संग बिष झर्छ

फेरि त्यही दिन चर्या शुरू हुन्छ

आफै देखेर चुपचाप हुन्छु

बरु एक्लै आफै संग रुन्छु

अपजस मात्र सेरोफेरो

भाग्य नै कालो हो की मेरो

गर्दिन भन्छु गर्ने पर्छ

गरिसकेपछि दोष अघि सर्छ

काम परुन्जेल आफ्नो भन्छन

काम सकिए पछि उल्टै लात मार्छन

-सिंगापुर