कबिता

ईतिहास पाना बाकी नहुने

-ठुले दोभान अरुण कोईमी
जस्ले सपना टागीरहेका
आफै भित्र सबै त उसैलाई थाहा हुन्छ
नेताले जस्तै-जस्तै देश परिबेश नाजुक छोडेर
के अर्थ आयो र ! ती सारा सपनाहरु
टुलु टुलु अरुको खेतीमा बिउहरु छर्दा छर्दै
सकिन भन्न,नसकिने छहारी समय र उमेर
लगभग बुढै भएछ
मात्रै तल माथि श्वासनली छाम्दा
घुटुक्क आशु मै सदा-सदा अन्त
यी यस्ता अन्तहरु
मुलुकको सपनाहरु
बि ग्रीएको सबै सबैमा
घुमिरहन्छ,जमिरहन्छ
अनि परिबेश म र मेरो देश
तर पनि सपना टागिरहदा
कतिन्जेल पर्खा ईमा उभिनु
यो सोच्ने बाध्यता
यस्तो हुँदा हुँदै समय र उमेर लाई छोडेको छु
यसबाट बुझी हेरे
जिन्दगीलाई खियाउदा लडिएछ
बस् यती हो
भुल भएछ
जुना देशको नागरिक भै जन्मिएछ
ईतिहासको पाना बाकी नहुने
म ठिङ्गै ठिङ्गै छु
पछि पछि सम्म ईतिहासमा
केबल मात्रै केही केही लेखिरहेछु ।

-बास्बोटे-८,उदयपुर