कबिता

अपुरो रहर

-राज रोबर्ट अजनबी सुब्बा
रहर त थियो मेरो पनि
तिम्रो नागबेली सिउँदो भरि
सिन्दूर नै सिन्दूर खसाउने
अनि,
सहयात्राको अबिरलतामा
पिरतीको उत्सव मनाउदै
तिम्रो र मेरो एउटा,
पृथक बस्ती बसाउने
तर तिमी त...!
पश्चिमकी घाम थियौ
पूर्बमा अस्ताउनु रित थिएन
बस् ! मेरो जीबनमा तिमी,
अनायासै झुल्कियौ
फ्याकेर नियतीले मलाई
पछारेको बेला सर्बाङ्ग बगरमा
तिम्रो ताप माथि
म जले तिम्रै अनुग्रहमा

रहर त थियो मेरो पनि
तिमीलाई,
मेरो मनको कुसुमहरुमा राखेर
पूर्बको लाली पवन चखाउने
रहर नभएको कहाँ हो र ?
तिमीलाई,
जीबनरथमा सहयात्री बनाएर
प्रत्येक पल तिमी सङ्गै कटाउने
तर!
बिडम्बनाको भुईचालोले
मनहरुलाई भत्काएर
बिभत्स हत्या गरेको बेला
बिखण्डित आस्था/अनास्थाहरु
प्रताडित आशा/अभिलाषाहरु
पिडित इच्छा आकाङ्क्षाहरु बोकेर
तिमीलाई मैले सम्हाल्न सकिन,
माफ गर है !
तिम्रो सिउँदोमा सिन्दूर खसाउन सकिन
तिमीलाई आफ्नो बनाउन सकिन।


-ताप्लेजुङ
हाल: कस्टिच्युएसन् कोम्प्लेक्स,वोर्स्ट्रेन् ग्लास्गोव्