आस्थालाई सलाम !
-राज रोबर्ट अजनबी सुब्बा
आस्था...!
उज्यालो बिहानीको खातिर,
त्यो कालरात्री खोरन्डाको युद्दमा
तिमीले त तिम्रो जिबनलाई
बिरङ्गना भई आहुति दियौ,
तर म,
त्यो रक्तरन्जित महासमरबाट
पिठ फर्काएर भागेथे प्रदेश,
तिमीले मलाई कायर भनेउ हौली
अध्यारोमै रमाउने....
लाटकोसेरो भनेउ हौली,
आस्था... !
मलाई जे सोचे पनि
मलाई जे भने पनि
तिम्रो सोचलाई मेरो सलाम,
आस्था...!
सन्सार हेर्नलाई त
उज्यालो चहिदो नै रहेछ
त्यो उज्यालो
शान्ति बनेर उदाउदो हो प्रभातमा,
त्यो उज्यालो
पिन्जडाको पाउवन्दीलाई टोड्दै
आउदो हो
अवतन्त्रताको रस्वादनमा
हो, यही उज्यालोकै खातिर
तिमीले आफ्नो बलि चढाएकी थियौ।
तिम्रो रगतको सुनामीले
अध्यारो कालो रात....
उठ्नै नसक्ने गरी थचार्र्यो
र,
र उदायो नया बिहानी
तर आस्था....!!
बिहानी घाम लागेर मात्र के गर्नु?
दिउसो अध्यारो छाए पछि
आजकाल त अचम्मै भो
दिनमै रात हुन थालेको छ
कहिले अघार त कहिले बाह्र
कहिले बीस त कहिले तीस घण्टे
अध्यारो छाएको छ देशमा,
तिम्रो बलिदानीले जन्माएको
त्यो नौलो बिहानी
सिङ्घदरबार/बालुवाटार
शितल निवास/निर्मल निवास
बस्! यतिमै सिमित छ।
आस्था...!
तिम्रो रगतको कसम...!
उज्यालो भएकै छैन देशमा
पहिले जस्तो थियो
अहिले नि उस्तै छ
नालापानी पनि उस्तै
कालापानी नि उस्तै छ
महेशपुर पनि उस्तै
सुस्ता नि उस्तै छ
नाङ्गा आङहरु पनि उस्तै
भोका पेटहरु नि उस्तै छ
भ्रमका खेती गर्नेहरुले
उज्यालो भयो भनेर
हामीलाई बेचि सकेका रहेछन्
आस्था...!
तिम्रो आहुति
काठमान्डुलाई तुच्छ लागे पनि
मेरो रक्तसन्चारका प्रत्येक नसा-नसाबाट
अन्तस्करणका प्रत्येक कण-कणबाट
श्वाशप्रश्वाशका प्रत्येक् अणु-अणुबाट
मस्तिष्कका प्रत्येक् अङ्श-अङ्शबाट
तिम्रो बीरतालाई मेरो सलाम
तिम्रो आदर्शलाई मेरो सलाम
तिम्रो रगतलाई मेरो सलाम
तिम्रो शहादतलाई मेरो सलाम
सलाम आस्था!
अब हुने तिम्रा प्रत्येक
जन्म-जन्महरुलाई मेरो सलाम।
-मामाखे ,ताप्लेजुंग
No comments:
Post a Comment