गजल

-नेपोलियन मरहट्टा

गास, बास र अलिकती कपास देऊ देशलाई,

अहिल्यै लाश नबनाउ, सास देऊ देशलाई ।

राजनीतिको चोलीभित्र कति बाध्छौ खुम्च्याएर ?

कहिलेकाही चोली खोली, आकाश देऊ देशलाई ।

अन्धकार भित्र धेरै ताड्पिएर बस्नु हुन्न,

बिकासको घाम तापी प्रकाश देऊ देशलाई ।

हरियाली आउन फेरि अर्को ऋतु कुर्नु पर्छ,

अहिले नै बिचार गरी, मधुमास देऊ देशलाई ।

भोलि कहिल्यै आउँदैन,भोलि-भोलि नभन है ?

तिर्खा मेटी थोरै आज, मिठास देऊ देशलाई ।

फेरि बाढी आउन सक्छ, कोशीको झैँ छताछुल्ल,

अलिकती भएपनि, निकास देऊ देशलाई ।

-चितवन