Saturday, March 14, 2009

गजल










-नेपोलियन मरहट्टा
गास, बास र अलिकती कपास देऊ देशलाई,
अहिल्यै लाश नबनाउ, सास देऊ देशलाई ।

राजनीतिको चोलीभित्र कति बाध्छौ खुम्च्याएर ?
कहिलेकाही चोली खोली, आकाश देऊ देशलाई ।

अन्धकार भित्र धेरै ताड्पिएर बस्नु हुन्न,
बिकासको घाम तापी प्रकाश देऊ देशलाई ।

हरियाली आउन फेरि अर्को ऋतु कुर्नु पर्छ,
अहिले नै बिचार गरी, मधुमास देऊ देशलाई ।

भोलि कहिल्यै आउँदैन,भोलि-भोलि नभन है ?
तिर्खा मेटी थोरै आज, मिठास देऊ देशलाई ।

फेरि बाढी आउन सक्छ, कोशीको झैँ छताछुल्ल,
अलिकती भएपनि, निकास देऊ देशलाई ।


-चितवन

No comments: