गजल

-नेपोलियन मरहट्टा

तिमी रिसाउनुको कारण सोच्दै बित्यो रात पनि,

फूलले पनि बताएन, मौन भयो पात पनि ।

सारा संसार भरी खोजे, क्षितिज पारी पनि पुगे,

तर जवाफ भेटिएन, रित्तै फर्किए हात पनि ।

कतै यौबन भित्र छ कि ? तिम्रा रीसहरू भनी,

पल्टाइ हेरेँ दुनियाँको यौबनको खात पनि ।

अस्ती-अस्ती रिसाइनौ, हिजै किन रिसायौ त ?

पोख्न पनि नपाउने ? भावनाको मात पनि ।

ईश्वर तेरो रचनामा पनि शँका गर्छु मैले,

बुझ्नै गार्हो हुँदो रैछ, स्त्री भन्ने जात पनि ।

-चितवन