कबिता

उफ्! मेरो वैश

-मौलश्री लिम्बु
टम्म हुस्सु र कुहिरोले
वातावरण ढाकेर केही ठम्याउन
मुश्किल पारे जस्तै
समयले मेरो वैशलाई
नाजानिन्दो तवरले कतै धकेलेर
तुर्याउन खोजिरहेछ
वैश पाउनुको सार्थकता
मैले जसरी नि
बिताउन पाउनु पर्छ
रै पनि म मा
त्यती बेला सीमाहरू कोरिन पुगे
म अधकल्चो
कही कतै परिपुरक ठहरिन
असफल बन्न पुगे
कदमहरु डगमगाएर
समाहित हुन वन्चित भएँ
नत्र म
यतिबेला यस्तो रहने थिईन
मेरो नियात्राको गन्तव्य
त्यही बन्ने थियो
जो मैले बनाउन चाहेको थिएँ
खैर्!
मेरो पद्चाप यतिबेला
वैशको बिन्दु मेट्न वाध्य भईरहेकोछ
सार मिलाई मेरो जवानी नै
लाग्छ कतै
डुबुल्की मार्न चाँहीरहेकोछ
मलाई थाहा छ
मेरो वैश मेरो वशमा छैन
समयले मलाई यूँ सम्झिएर
एक दिन थन्काईदिनेछ
त्यसैले अब म
यो वैशको नि:सारलाई
कही समाहित गरिदिनेछु
कम्तिमा
कसैको ईच्छा सामु
आफ्नो वैशलाई झुकाउनेछु
मैले भुलेको छैन
त्यो साँझ ठुल्दाईले
वैश समाहित गर्न अघि भन्नु भएको थियो-
'मैले वैशलाई वशमा लिई
तिम्लाई सहज बनाईदिए'
अझै पनि
म आफ्नो वैशलाई लिएर
सदैव किंकर्तव्यविमुढ बन्छु
लाग्छ खै!कही कतै
आफुलाई समाहित गराउन नपाउदैं
नि:सार मै तुरिने पो हो कि!
उफ्! मेरो वैश ।

-झापा
ईमेल: maulshri_limbu@yahoo.com