गजल

-भुपेन्द्र महत
माया दिई खोस्ने भन्दा दुश्मन नै जाती
सुम्सुमाएर घोप्दा रैछन् आफ्नैले छाती

सबका लागि उत्सब भो,मुटु चिर्ने खेल
जूनतारा निदाएछ पुर्णिमाको त्यो राति

गान्धी बोकी बुध्द बोल्ने बजार भरी कति
हासीहासी नासी दिने कस्ले चिन्छ घाती

तेरो मेरोको घेरो किन बनायौ तेडोमेडो
बाङगो पनि सिधा भन्ने मनै छ कि काती

मन्दिर भत्कियो मुर्ती बेखबर कता पुगे
सुकेरै गयो आखिर पूजाको फूलपाति