कबिता

परदेश

-रबिन्द्र राई "अधुरो"
यहाँका हरेक छापाहरुमा
मुख्य समाचार बनिरहेछ -मृत्यु
‍ कोही संघर्स गरिरहेछन मृत्‍यु सँग
कोही त्रासादीपूर्ण जीबन जिईरहेछन मृत्‍यु सँग
यी संघर्स र त्रासादी बीच खुम्चिएको
जीन्दगी त रहेछ पर्देश
जब रात छिप्पिदै जान्छ
मेरा चोईटीएका सपनाहरु
सिरानीले थिचेर राख्छु
बिछयाउनामा पल्टन्छु
परेलीहरु बन्द हुँदैनन
कोल्टे फेर्छु ,
मनमा छटपटी बढछ
मर्करीको स्विच अन गर्छु
वरिपरि साथीहरु निदाइरहेछन
म साथीहरुको बिचमै छु
तर अचक्ली डर लागिरहेछ
मुटु जोड जोडले उफ्रन्छ
मनमा एक अज्ञात आकृति
मडारिरहेछ मेरै वरिपरि
छम-छम नाची रहेछ
म अनुमान गर्छु
मृत्‍यु त्यही हो
जस्लाई बोकेर हिडिरहेछु स्वीकारी रहेछु
लाग्छ मेरो लागि
भोलि बिहान् हुन्छ हुँदैन
फेरि सूर्ये उदाउछ उदाउदैन
हरेक रात यही प्रश्नले
थिची रहेछ ,मिची रहेछ

-बुइपा -२, खोटांग